Geschreven als een historisch stuk, neemt Kevin Roberts je mee terug naar de tijd van weleer in Helsingor: The True Story of Hamlet and Horatio. Helsingor is de oorspronkelijke naam van het kasteel in Elsinore, net ten noorden van Kopenhagen, waar Hamlet, toen prins van Denemarken, woonde. Geen enkele zin in zijn fictieve roman stamt uit de huidige volkstaal, terwijl hij proza zo vakkundig gebruikt dat het lijkt alsof je tussen de acteurs van een Renaissance Faire loopt. Op een nogal luchtige, speelse manier wordt het verhaal verteld door Horatio, met buitengewone beschrijvingen van tijden en gebeurtenissen uit het 17e-eeuwse Engeland en Denemarken.
Creatief, ambitieus en humoristisch
Helsingor: The True Story of Hamlet and Horatio is creatief, ambitieus en met humor bijna een goddelijk geschreven stuk werk dat de persona van personages vastlegt en verfraait die we allemaal door de literatuur hebben leren kennen. Kevin Roberts voegt meer achtergrond en geschiedenis toe aan wat we allemaal hebben geleerd van William Shakespeare en vult op creatieve wijze zijn versie van de geschiedenis van deze epische vriendschap in. Briljant gearticuleerd met detail, gebruik makend van uitdrukkingen en bewustzijn dat gebruikelijk was voor degenen die in die tijd leefden, brengt hij onvergetelijke omstandigheden tot leven in zijn denkbeeldige wereld. Kevin Roberts, een levensstijl die ver verwijderd is van onze moderne tijd, laat het allemaal gemakkelijk en geloofwaardig lijken met de vaardigheid van zijn ganzenveer die de zinnen van zijn fantastische creatie schrijft. Meer plezier dan een gorgelend bier en een fazant geserveerd door een mollige barmeid, zijn personages komen tot leven met diep realisme. Het deed me denken aan hoe, als je paarden in plaats van auto’s had, en sms-berichten voor gescrollde letters, mensen tegenwoordig niet zo veel veranderd zijn. Nieuwsgierigheid, nederigheid en vooral humor zijn nog steeds in overvloed aanwezig in onze gedachten met vriendschap die onze passie samenbindt.
Een kleine opmerking over het boek
Kevin Roberts schrijft prachtig, maar door zijn hele boek heen gebruikt hij geen interpunctie tussen aanhalingstekens. Ik merkte dat het weglaten van aanhalingstekens me soms afremde, waardoor ik een paragraaf opnieuw moest lezen om de juiste stem van de dialoog te horen. In alle eerlijkheid tegen deze kritiek plaatst hij zijn dialoog op de juiste manier, waardoor hij een noodzakelijk literair accent aan zijn pagina’s geeft.
De boekomslag heeft de textuur van een oud, in leer gebonden boek gedrukt in de jaren 1600, met een lakzegel. Het meest opmerkelijke detail van zo’n mooi meesterwerk van tijdsjuxtapositie die zo goed verfraaid is met realisme, is de datum van het copyright – 2010AD. Ik heb gemerkt dat het werk in mijn gedachten blijft hangen, en raad dit zeker aan voor alle serieuze lezers die op zoek zijn naar iets vrij unieks en enorm plezierigs.